De ontmoeting met Adisorn

Vanmorgen waren wij al heel vroeg wakker. Wij waren ontzettend zenuwachtig. Wij vertrokken om half 12. Wij waren zo bij het prakked kinder tehuis. Het zag er heel mooi uit aan de buitenkant. Veel speeltoestellen voor kinderen. Wij werden meegenomen naar een apart gebouwtje waar Adisorn ook naar toe zou komen. Omdat wij veel te vroeg waren zijn we toch weer even weggegaan om wat te eten. Samen met meneer pramote zijn we een frietje gaan eten bij de KFC. Toen wij terug kwamen stonden er allemaal lekkernijen op tafel maar inmiddels waren we zo nerveus dat we niks meer durfde te pakken. Om 14:00 kwam Adisorn met zijn verzorgers eraan lopen. Wat een knap mannetje. Hij ging buiten op de grond zitten en dacht even dat hij niet naar binnen wilde maar hij deed zijn schoentjes uit en kwam toen naar binnen. Hij zei ons gedag in het Thais en kwam meteen naast mama zitten. Ik heb hem een cadeautje gegeven en dit pakte hij uit. Hij was in het begin wat afwachtend en keek de kat uit de boom. Rik was in gesprek met de verzorgster om vragen te stellen over zijn eet en slaappatroon. Daarna kwam Rik er ook bij zitten en zijn we met zijn drieeen op de grond gaat zitten en hebben wij met de ballonnen die we meegenomen haddden en de bellenblaas gaan spelen. Hij kwam steeds wat loser en daar kwamen zijn eerste glimlachjes. Wij zijn toen naar de speelhoek gelopen en zijn daar gaan zitten. Rik had de camera op tafel gezet en heeft al die tijd dat we daar gezeten hebben met Adisorn opgenomen. Zo fijn om te hebben. Ik had het fototoestel ook neegezet en op filmen gezet in het hoekje waar wij zaten. Wij hebben dus ontzettend veel materiaal van de eerste ontmoeting. Daar zijn wij zo blij mee. Zo fijn voor Adisorn. Omdat het goed ging en Adisorn eigenlijk moest gaan eten stelde de verzorgster voor om Adisorn hier eten geven zodat wij hem konden helpen. Dit was zo bijzonder en zo mooi en leuk om te doen. Alleen maar liefde voor dit mooie mannetje. Af en toe keek hij een beetje ondeugend. Zo mooi om de eerste lachjes en geluidjes van hem te horen. Wij hebben zelfs al een tekening gemaakt met onze handjes erop. De allereerste tekening op de allereerste dagen. Dit gaan we sealen en inlijsten! Zo mooi. Wat is het dan moeilijk om weg te gaan. Toen hij weer opgehaald werd kregen we onze eerste knuffel van hem. Ik wilde hem eigenlijk niet meer loslaten. Wat een schat. Ik voelde en brok opkomen en daar ging hij dan. Tot morgen lieve Adisorn.

Wij zijn naar huis gegaan en hebben meteen mama en Marieke gebeld. Wat zijn wij trost. Daarna moesten wij eerst eten. Stipt om 18:00 kunnen wij aanschuiven. 

Daarna zijn we op het dakteras gaan zitten en hebben we met familie en vrienden gesproken. Edwin hebben we even gebeld en de rest via whatssapp. Zo leuk om eindelijk fotos te laten zien van ons als gezin. Wij kunnen wachten tot morgen. Dat zal wel weer weinig slapen worden. Wij blijven kijken naar de fotoś en videotjes. Super trots.