dag 3

Dag 3
Wij begonnen al vroeg met een ontbijtje in het hotel. Daar werden met de bus weer opgehaald om te vertrekken. Na ander half uur rijden kwamen wij aan bij de Cedi van NAkhon Paton. Het hoogste boeddhiste gebouw van de wereld. 120 meter. 

Nakhon Pathom (vroeger: Nakhon Chaisi) is een stad in Centraal-Thailand. Nakhon Pathom is hoofdstad van deprovincie Nakhon Pathom en het district Nakhon Pathom. De stad telde in 2000 bij de volkstelling 120.657 inwoners.[1]

In Nakhon Pathom staat de grootste pagode Wat Phra Pathom Chedi van Thailand. De Chedi steekt boven de stad uit is daardoor van de hoofdweg te zien. De Chedi is 127 meter hoog. Het markeert de plek waar men aanneemt dat het boeddhisme voor het eerst onderwezen werd in Thailand. De Chedi is bekleed met bruine tegels en lijkt op een schoolbel. De Chedi is in 1860 gebouwd door koning Mongkut (Rama IV).

De Chedi wordt door veelal door vele toeristen bezocht als men op een toertocht naar de Rosegarden, Bridge over The River Kwai en de Floating Markts (Damnoen Saduak) gaat. In Nakhom Pathom kan je ook het Sanam Chandra Palace park bezoeken, een combinatie van park en openluchtmuseum met koninklijke paleizen uit verschillende periode op een terrein.

Wij gingen weer verder met de reis. Wij kwamen bij een restaurantje aan waar we kokosnoten kregen te drinken. Wat leuk en lekker is dat. Niet te vergelijken met de Nederlandse kokosnoot. Daarna gingen we op smalle/lagen bootjes over het water de markt bezoeken. Damnoen Saduak Floating Market Erg leuk. Allemaal mensen langs en op het water om spulletjes te verkopen. Wij zijn ook op het kokosnooteiland geweest. Hier zag je hoe ze kokosnootsnoepjes maakte en de siroop van de kokosnoot kon je proeven. Oeps even vergeten dat er ijsklontjes inzaten. Er zat ook een leuk winkeltje bij.
Bij het uitstappen van de bootjes moesten we overstappen in een ander bootje om weer de kade op te komen. Dit viel nog niet mee omdat de boot aan alle kanten wiebelde. Doordat mama haar evenwicht verloor ging de boot bijna omvallen waardoor ze snel terug moest pakken waardoor ze met haar vingers tussen de bootjes kwam. Auw! Diepe snee en veel bloed. Iedereen was behulpzaam en regelde water en ijs bij de Thaise mensen. Daniël was ook naar een winkel gelopen om water en ijs te halen. Schoongespoeld, jodium erop en pleister. De buschauffeur was niet zo blij met het ijs in de bus maar Daniël vond dat dit moest. Uiteindelijk is het allemaal gelukt. De vinger zit er gelukkig nog aan :-)
In de bus kregen van Ballie uitleg over het Boeddhisme.
De oorsprong van het boeddhisme komt uit India.  Het Boeddhisme uit Thailand is weer anders dan uit China. De boeddhist is altijd optimistisch. Of hij nu rijk is of arm. Ook moet je elkaar niet beoordelen want je weet nooit hoe je er zelf voor komt te staan. Je moet leven in het heden. Niet in het verleden en ook niet in de toekomst. Ook mediteert de Boeddhist regelmatig om het hoofd leeg te houden.  Ook vertelde ze over het Ying en Yang. Dat moet in balans zijn. Tegenwoordig is de middenweg ver te zoeken. Het is goed of fout! Daar houd de boeddhist niet van. Het was leuk en leerzaam om te horen allemaal.
Wij gingen lunchen bij een groot buffet restaurant op het water. Dat was leuk en lekker eten. Daarna weer verder met de bus. 
Wij zijn aangekomen bij de begraafplaats over de bouw van de brug over de River Kwai. Wij zijn het museum in geweest. Dat was indrukwekkend en eigenlijk afschuwelijk.  

De Brug over de rivier de Kwai is de spoorbrug die gebouwd is bij de Thaise plaats Kanchanaburi als onderdeel van deDodenspoorlijn. De brug is gebouwd over de rivier de Khwae Yai (grote Kwai, Khwae in het Thais komt voor de Engelstaligen dicht bij de ai klank) vlak voor hij samenvloeit met de Khwae Noi (kleine Kwai) om de Mae Klong (Klong rivier) te vormen.

Bij de constructie van de spoorlijn verloren veel westerse krijgsgevangenen het leven, onder wie ook veel Nederlanders uit toenmalig Nederlands-Indië. Echter, bij de constructie van de brug zelf vielen relatief weinig doden (negen). De huidige brug is het originele exemplaar, de hulpbrug werd eerst ongeveer 200 meter stroomafwaarts gebouwd en was een houten constructie die voor aanvoer van materiaal diende. De huidige brug werd een aantal keren gebombardeerd, wat te zien is aan de gedeeltes met rechthoekige boogconstructies in plaats van de originele ronde.

In de jaren 80 heeft de toenmalige Nederlandse kroonprins Willem-Alexander een bezoek gebracht aan deze brug.

De brug zelf was erg mooi. Wij hebben daar overheen gelopen en zijn met een boemeltrein de brug over gegaan. Prachtig uitzicht. 
Vanuit de trein gingen we met de bus naar onze luxere huisjes op het water. Met elektrische tijd. Eigenlijk zouden wij in de andere zitten maar dit was toch wel fijn. Bij aankomst was het al donker en schenen er allerlei lichtjes. Wij werden ontvangen met een welkomstdrankje. Daarna gingen de vrouwen al onze koffers naar beneden sjouwen. Wat een werk. Leuke huisjes aan de rivier. Ik moest wel meteen de kevertjes uit mijn bed weer buiten zetten haha. De douche is boven de rivier. Je ziet het water stromen. Grappig. 
Daarna gingen we warm eten met de groep en Thaise biertjes drinken. Lekker hoor. Het eten was iets minder deze keer. Morgen een dagje rust.